Өмірге келген адам «мен мұндалап»,

Ғұмырын өткізеді алға қарап.

Тіршілікте адамды алға сүйрер,

Сатыларды көрелік талдап, санап.

Бірінші саты – сәби, балалық шақ,

Ойнайтұғын алаңсыз тек асыр сап.

Күлсең де, жыласаң да тұратұғын,

Алдыңда ата-анаң жайып құшақ.

Екінші саты – жастық, бозбалалық.

Айна алдына жүз барып, жүз таранып,

Қолың сәл босай қалса, барлық ойың –

Көзге түсу – қырындап, қызға барып.

Үшінші – жалындаған жастық шағың,

Күтетін алда жарқын болашағың,

Есейіп келіп әскер қатарынан,

Түтетер жанұялық өз ошағын.

Төртінші – ересек боп қалыптасып,

Жүрген кез ғой еңбекке араласып,

Қоғамнан орын тауып, ал артыңда

Келе жатқан ұрпағың жағаласып.

Бесінші – ұзақ жылдар еңбек етіп,

Бақытты зейнеткерлік жасқа жетіп,

Балаларды қондырып тұғырына

Жүрер шақ - немерені еркелетіп.

Алтыншы – қаусап қалар кезең қарттық,

Шама келмей істеуге ештеңе артық,

Бата беріп отырар жас ұрпаққа,

Солардың табысынан көріп шаттық.

Талғат Қашқынбаев, 

«Өмір жайлы ойлар», «Тұнық бастаулар», «Қазақ күресінің саңлағы» кітаптарының авторы