Еске алып сағынатын қара үйім.
Ескірмеген сәби күнгі бала үйім.
Қара қазан қайнатып пештерінде.
Әкем менен анап жүрген дара үйім.

У шу етіп ойнайтынбыз асыр сап.
Бір бірімізге жұмбақ айтып жасырсақ.
Алты бала сол Қара үйде ержеттік.
Қайда енді бала күнгі асыл шақ

Әкем кетер атқа мініп мал бағып.
Анам жүрер тамақ суын қамданып.
Әғам әпкем бәрі мәз боп күлетін.
Қара нанға отырамыз алданып.

Кәмпит тоқаш біз жепедік қарық қып.
Тәтті нанға тойдыратын қарық қып.
Интернет жоқ телевизорда көрмедік.
Құрт май қаймақ көп еді ғой жарықтық.

Ал қазірде сан тарапқа тарадық.
Артта қалды сол бір сәттік балалық.
Анам Әкем қартайыпты қалжырап.
Үйден шықпай отырады қамалып.

Еркегүл ХАМИТҚЫЗЫ