Ақ түтек соқты есіңді шығаратын,

Қиянқылығын қойшы мен ұғар ақын.

Сұр торғайға қорғанатын пана болар,

Қалқа болса жетеді бұға алатын.

Ұлиды ала құйын - ала қаншық,

Көргің келсе ұзаңқырап далаға шық.

Пендеге үйде отырған білінбейді,

Үңілсең де терезеңнен қарағансып.

Ақпан шалың алты күн ақырмай ма,

Аяз қысса буыршын да бақырмай ма?

Наурыз қыздың құшағына кіріп кетсе,

Қорғасындай ерімейтін батыр қайда?!

Қаңтарға жүрек жарды сыр аштың ба,

Жайын біліп жағдайын сұрастың ба?

Құлпырып гүл шешегін жарайын деп,

Келе жатыр көктем ару қыр астында.

Өмір тағдыр уақытпен қауышатын,

Мезгілінде бал шырынын тауысатын.

Табиғаттың сыр мінез заңы солай,

Кезегінде бір-бірімен ауысатын.

Кәрібек ШОПАТОВ